Enige tijd geleden viel mijn oog op een reclamecampagne van een Duits automerk. Een mijnheer die een gazonmaaier wilde kopen vroeg naar airco en navigatie, een man op een paard instrueerde het dier conform een routeplanner en een mevrouw gaf een tandarts de opdracht een budgetvulling te plaatsen aangezien haar gebit al meer dan vijf jaar oud was. De achterliggende gedachte van deze campagne is ongetwijfeld het idee dat het serviceniveau van de autofabrikant klanten dusdanig heeft verwend dat zij dit serviceniveau op alle gebieden verwachten.
Ik stel me zo voor dat in het besluitvormingsproces om deze campagne te ontwikkelen de gepassioneerde copywriter een moodboard heeft gemaakt en aan zijn dedicated peoplemanager heeft gepresenteerd. Deze creative director heeft middels een showcase de increased customer sensitive stakeholders meegenomen in de emotional experience customer journey en enthousiast de “GO” gegeven.
Ik vraag mij steeds meer af wat de perceptie van een klant is bij reclamemakers en hoe groot de afstand is tussen klant en verkoper eigenlijk is. We roepen wel allemaal dat de klant centraal staat, maar hoe kun je als opdrachtgever budget hebben voor een campagne waarin je je klanten neerzet als onnadenkende, irreële wereldburgers en enthousiast zijn over dat idee? Een paradox.
Ik luister en kijk naar deze uitingen met een steeds groter wordend gevoel van aversie. In mijn vorige blog heb ik een lans gebroken voor de Gek. Iemand die vanuit oprechte verwondering naar de wereld kijkt. Ik denk dat de Gek een weldaad kan zijn voor de klantbeleving. De Gek vraagt zich immers steeds af waarom. Hij zou in het werkoverleg op het reclamebureau de vraag hebben gesteld “Waarom is dit een goede campagne?”. Ik wens iedere organisatie een Gek toe!
Lang leve de Gek!
Jeroen Kuppens
Partner 2C&More