Toen ik Archimedes toch sprak.

Archimedes. Kent u hem nog?
Voor het geval u niet helemaal zeker meer weet wie hij was en wat hij deed, een korte introductie. Archimedes van Syracuse (287 v.Chr. – 212 v.Chr.) was een Griekse wiskundige, natuurkundige, ingenieur, uitvinder en sterrenkundige. Volgens velen de grootste wiskundige van de oudheid en een van de grootste wiskundigen aller tijden. Dat wist ik natuurlijk allemaal al zeggen de Bèta’s onder ons. De Alfa’s hebben waarschijnlijk alle herinneringen aan Archimedes verdrongen. Bijna alle herinneringen dan, want wat bij veel Alfa’s is blijven hangen, is zijn uitspraak: “Geef mij een steunpunt en ik verplaats de aarde.”

Al een tijd loop ik met de vraag rond wat zou Archimedes vinden van onze huidige samenleving? Welke inzichten zou hij krijgen en wat zou hij daarna met ons delen? De kans om hem te spreken heb ik eerder laten lopen door pakweg 2.300 jaar te laat geboren te worden. In het geheel van de mensheid op aarde, een fractie te laat dus. Maar………….. vannacht kreeg ik een herkansing.

Ik was heerlijk aan het dromen om de vele prikkels van de dag te verwerken en herinneringen op te slaan. Net als u heb ik behoefte aan een nachtrust met voldoende REM-slaap, zodat ik beter kan omgaan met emoties. Afijn, terwijl ik dat allemaal aan het doen was, sta ik plotseling naast Archimedes. Hij loopt in Syracuse, terwijl ik al snurkend in mijn bed lig, loop ik met hem mee.

Woow Archimedes, dat is niet niets. Ik zoek naar de eerste woorden om een gesprek te beginnen. Er komt niets beter uit dan: Lekker weertje hier op Sicilië.
Hij kijkt mij aan en antwoord: zeker vriend.
Jeetje hij zegt vriend. Dat geeft vertrouwen. Wat vrijer van geest zet ik het gesprek verder. Zeg Archi,…. vind je het trouwens goed dat ik je Archi noem?
Prima vriend, je doet maar.
Okay fijn. Zeg Archi dus, krijg je hier mee wat er in de wereld gebeurt?
Natuurlijk, wat denk jij? We lopen hier niet achter.
Mag ik je dan vragen wat jij van de wereld vindt?
Ach, mijn vriend de wereld is de afgelopen tijd, zeg maar de laatste paar duizend jaar, een stuk chaotischer geworden. Zoals je zult begrijpen is chaos slechts chaos bij de gratie van het feit dat we de structuur achter de chaos nog niet ontdekt hebben.
Hmm, okay Archi. Kunnen we even gaan zitten? Dan laat ik even binnenkomen wat je daar zegt.

Na een tijdje heb ik het meeste van wat Archi gedeeld heeft verwerkt en ben ik toe aan mijn volgende vraag.
En wat vind je dan van de huidige modellen en stelsels die we benutten? Voldoen die nog wel aan de eisen van deze tijd?
Nee, vanzelfsprekend niet, maar de oplossing is simpel.
Ik merk dat ik plotseling enorm hoopvol wordt en reageer met een opgewekt: Oh ja, is de oplossing simpel?
Ja natuurlijk. Je hebt alleen een hefboom, een draaipunt op de goede plek en voldoende pressie op de hefboom nodig en voor je het weet is gekanteld wat gekanteld moet worden.
Gaaf zeg ik. Heb je toevallig nog ergens een hefboom liggen?
Nee, zegt Archi, maar die heb je zo gemaakt als je het slim aanpakt.
Moet ik beginnen om een boom om te hakken?
Ho, ho, ho, zeker niet. Een hefboom maak je het beste van menskracht. Het draaipunt maak je van chaos.
En dan zijn we er?
Bijna, het allerbelangrijkste komt nog. Je moet het draaipunt wel dicht genoeg bij het probleem durven te zetten anders werkt het niet.
Gaaf, dank je voor het advies! Overvallen door slaap zeg ik nog….., trusten Archi.
Trusten vriend, trusten wereld. Slaap lekker verder of slaap lekker, verder. Kijk maar waar je het draaipunt neerzet.

Auteur: Walter Pelgrims, walter@2cmore.com | 06 – 83 55 44 22

← Alle blogs